Klimmen in een boom is voor mij een manier om dicht bij mijzelf te zijn. Ik geniet van de verbinding. Het daagt me uit, en helpt me, op alle drie de vlakken van mijn bestaan: lichaam, geest en ziel.
Ik ontdekte dat de boom een meerwaarde heeft. Het is niet alleen een ding om je ankerpunt aan op te hangen. Het begon bij dat ik merkte, na 3 jaar coach geweest te zijn, dat boven in de boom andere gesprekken ontstaan dan op de grond. Dichter bij de ziel en sneller bij de belemmeringen. Ik merkte dat mensen zich erg veilig en geborgen voelen als ze eenmaal aan de hoogte gewend zijn. Waarschijnlijk door de ‘cocon’ van bladeren of door het feit dat vrijwel niemand omhoog kijkt of misschien door de pulserende (onderbewust) waarneembare hartslag van de boom of gewoon door het licht ruisen en wiegen. Ik weet het niet precies. Ik weet wel zeker dat de boom, als levend wezen, een werkelijke en wezenlijke bijdrage aan je gemoedstoestand levert. En bovenin is dat nog sterker waarneembaar dan aan de stam.
Boomklimmen is een avontuur in de natuur, iedere keer weer. Ook als ik met andere klimmers ben. Een perfecte balans tussen planning en improvisatie. Klim-technisch is alles gepland, alles volgens procedures. De improvisatie zit in het contact met de klimmers. Iedere klimmer wil en kan iets anders uit het boomklimmen halen en ik zal er alles aan doen om te faciliteren dat dat ook daadwerkelijk kan ontstaan. Vermaak, balans, ontspanning, relativering, overwinnen van angst, rust, conditie, souplesse, filosofie, gewaarwording, verwerken van emoties, vriendschap met andere klimmers, ontmoeting, grenzen verleggen, bij jezelf blijven, mindfulness training… dit zijn slechts enkele voorbeelden van wat het met je kan doen. Het is mijn missie om jouw groei mogelijk te maken en om meer waardering voor de natuur in zijn volledigheid te genereren. Mijn onderwijs-hart klopt sneller wanneer ik op pad ben met een groep klimmers. Mijn technisch verstand draait op volle toeren als ik met touwen en krachten bezig ben. Ik geniet, vanuit mijn kern, als ik zie dat mensen boven zichzelf uitstijgen of als ze rust vinden in de volledigheid en eenvoud van de natuur.